یک اخلاق غیر اسلامی از بچه های حزب الهی

کارگروهی

یک کار گروهی ارزشی

یک کار گروهی ارزشی با افراد مذهبی

اولین صحبت ها  وکنایه ها به دوستان بالادستی تر، در مورد منافع، چرا باید منه بچه مسلمون حزب اللهی در یک کاری گروهی مذهبی و ارزشی اولین چیزی که میبینم منفعتی باشه که به من میرسه و به دیگری میرسه؟ اینکه چرا من اینقدر زحمت بکشم و ظاهرا فلانی سودشو بکنه؟ دست مزد فلانی چقدره و من چقدر؟

هیچ موقه تا الان در کارهای گروهی مذهبی که درآمد هم در اون بوده، نگران دستمزد خودم نبودم، مقایسه نکردم چرا فلانی اینقدر و من اینقدر؟ و همواره دقت کردم و سعی کردم عادل باشم که فلانی چه زحمتی میکشه و چه تخصصی داره و چه سختی هایی ...

برام خیلی عجیبه، برام اصلا قابل استدلال نیست، چرا مای بچه حزب اللهی ها اینقدر وقتی بحث مالی در کارها و منافع پیش میاد، خودمون و دوستی و اعتقادات و مسلک مون رو فراموش میکنم، مگه منو و تو برادر نیستیم؟ مگر پیشرفت این کار مذهبی باعث رضایت خدا نمیشه و به نفع همه مون نیست، مگر غیر از اینه که برادر خیر برادرش رو میخواد و منغعت رسیدن به یک نفر برای همه ست و موفقیت کار به نفع هرنفر.

بچه مسلمون بودن، بچه حزب اللهی بودن ، واقعا سخته، دوتا اسم نیستند، دوتا وزنه سنگین هستند که نمیشه به راحتی همراه خودمون یدک بکشیم؛ مسلمون بودن و حزب الهی بودن...

جدا که سخته...

وای از مرز باریک اعتماد و بی آبرویی

چه بسا محرم که با یک نقطه..

یه نقطه کوچیک..

اما نه به اندازه کوچیکی اون نقطه..

مجرم می شه...

هرجا محرم شدید، چند برابر بیشتر سخت گیر باشید..

نقدی عالی در صدا و سیما بر پتروشیمی خواهی مردم و اشتباه مسئولین

نقدی بدون تخریب و با چاشنی طنز و در عین حالی تخصصی و بسیار صریح

پرداخت کنید دریافت کنید

برای رسیدن به آرزوها باید شجاع بود

برای اعتقادات باید احترامی فراتر از هرچیز قائل بود

برای رسیدن به آرزوهای اعتقادی باید هزینه داد و نه آن هم کم

مگر کسی بزرگتر و قدرتمند تر از خدا هم هست؟ که نتوانیم به خاطر او بگذریم از چیزهایی با ارزش خیلی کمتر؟

هرچیزی قیمتی داره، وقتی پرداخت نکنی بهشون نخواهی رسید... منطق محض، منطق بی احساس

پ ن: 2.22.19.32.18.1>2.23.2>6.12.16.2>6.22.17.33.27.44.33.1 به همین خاطر

لعنت بر بنیانگذار کجی و پیروان او تا ثریا!

در زیارت عاشورا می خوانیم...

اللّهُمَّ الْعَنْ اَوَّلَ ظالِمٍ ظَلَمَ حَقَّ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ آخِرَ تابِعٍ لَهُ عَلى ذلِکَ

و ما اعتقاد داریم به معاد، چرا که این دنیا ظرفیت عدالت مطلق را ندارد، و معتقدیم که تا قیامت پرونده افراد باز می ماند، نتیجه های دنباله دار کارهایشان را حتی بعد از مرگ بصورت خیرات و شر دریافت یکنند، حتی از این سو است که خیرات می کنیم برای رفتگان، دعای خیر میکنیم و یا دشمنی را لعن میکنیم.

و چه بد ظلمی است بنیانگذاری کردن ظلم و خیانتی، به یک معصوم، یک مذهب، یک قوم، و به یک گروه اندک که شاید در اقلیا هستند.

دامنه این موضوع آن قدر گسترده است، که دامان همه را میگیرد، مگر اینکه در بیابانی تنها زندگی کنی! مثالی است که این وبلاگ اصلا بخاطر آن ایجاد شد و چه این وبلاگ باشد یا نباشد آن ادامه دارد، بنیانگذاری آجرهایی کج که زندگی بسیاری از جوانان ها، دختر ها و پسرها را تحت تاثیر مستقیم قرار داده است و همچنان ادامه خواهد داشت، تا روزی که خدا میداند!

از شهید چمران می پرسند که تعهد برای کار در نظام اسلامی مهم تر است و یا تخصص. ایشان جواب می دهد که البته تعهد مهمتر است. اما اگر کسی تخصص انجام شغلی را نداشته باشد و آن را بپذیرد، تعهد هم ندارد.

و وقتی تعهد و تخصص نباشد، این چاه ظلمانی تر می شود، سیستم آموزشی که وقتی تو مدیرش باشی ولی کار تخصصی نشود، نیروها هم همان حداقل را ایده آل بیاموزند، وقتی هم نباشی و فرد بهتری نباشد، ( تخصص و در نتیجه تعهد را نداشته باشد) مطمئنا این دیوار تا ثریا کج خواهد رفت، آجرهایی رو سر بنده های بی گناهی میخورد و میمیرند به اقسام مختلفی چون مادی، روحی ، معنوی و .... و شاید روزی که می تواند آخرت باشد روی سر آن بی تخصص هایی که اول ظلم کردند و درست بنیان نگذاشتند، و آنان که در ادامه کار آنها را به همان شکل اشتباه پایدار نگهداشتند، می ریزد.

اساتیدی که تنها و به سختی از حداقل امکانات سیستم استفاده میکنند، انگیزش ندارند و فضا هم که ماشالله خشکه خشکه از انگیزه، برنامه ای که آنقدری که باید مرتبط نیست، زیر ساختی که نیست، پشتیبانی علمی آموزشی فنی ای که در روزمرگی آن آجرهای کج کیفیت و تعهد خود را رنگ باخته، مدیریت و پیشرفتی که نیست ... همه نامشان حق الناس است.

نمی دانم ، اما سخت دوست دارم بدانم، در آخرت این همه حق الناسی که شاید روح شان هم خبر نداشته باشد، بگویی هم قبول نکنند را چطور می خواهد خدا حساب کند، چطور حساب خواهد شد این همه سختی و مشقت ...

همین بس که خدای ما عادل مطلق است و به فرموده اش در کتاب مقدس، به هیچ کسی ظلم نخواهد شد در آن حساب کتاب...

تقوا مثل ذغال گداخته

چقدر این روزها یاد این حدیث معصوم میوفتم که نگهداشتن دین و ایمان در آخرالزمان مثل نگهداشتن ذغال گداخته در کف دست است.

مرزها باریک شده اند، کم رنگ شده اند، ارتباطات گسترده، چیزی نزدیک به نامحدود، بدون مرز، بدون محدودیت زمانی و مکانی ...

همه اینها باعث می شوند گاهی ما نیز در میان خط های قرمز شرع خود، به بهانه عرف کوتاه بیاییم... وای بر ما در آن زمان، اگر لطف خدا و یه سیلی و تلنگر فطرتمون اون موقه نباشه، بدا به حالمون ...

فکر نمی کردم، اینقدر رعایت تقوا سخت باشه، اینکه شاید اون ناز و لحن صدایی که اون خانم داره دست خودش نباشه، یا هنوز نیاموخته باشه و یا بخاطر ساختار وجودیش باشه یا ... یا ... یا

یاید اینکه اینقدر حواست به خودت باشه که اگر دیدی جدا از روال کاری و درسی و فامیلی که حدودش رو شرع مشخص کرده، دوست داری با کسی بیشتر صحبت کنی و بگی و بخندی و یا کارها رو به کمک ایشون انجام بدی، دست نگهداری و ببینی علت ش واقعا چیه...

باید اینقدر نسبت به خودمون و جنس مخالف معرفت و شناخت داشته باشیم (+) و عادلانه بتونیم رفتار و برخورد خودمون رو نقد کنیم، که اگر به قیمت هرچقدر لذت و هرچقدر موفقیت مرزهای شرع رو داشتیم رد می کردیم، قدم به عقب برداریم و برگردیم از اون راه.

خداوند تبارک و تعالی در قران می فرماید: قطعا شیطان گناهان و شهوات رو در نظر شما زیبا جلوه می دهد ...

چقدر خوبه دقت کنیم هرچیز در ظاهر زیبا، فطرتا زیبا نیست ....

سرخوردگی تکنولوژی وار

چقدر دردناکه که مرورگر Opera بهت بگه چقدر سرعت اینترنتت پایینه، می خوای کمکت کنم؟ 

خدمت به نظام در انتهای نامه انتساب در مقامات دانشگاهی

انتهای نامه های انتساب به مسئولیت های دانشگاهی گویند:

امید است اینجانب ... در ظل توجهات ولی عصر (عج) و با همکاری سایر مسئولین ذیربط در جهت پیشبرد اهداف متعالی دانشگاه و خدمت به نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران موفق و موید باشید.

پ ن: امیدوارم دریافت کننده نامه ها مسئولیت سنگین اخروی که بر دوش دارند رو درک کنند. خدمت به نظام ش بخوره توی شیشه ماشین دشمن شون!

در محضر خدا

این مطلب توسط نویسنده‌اش رمزگذاری شده است و برای مشاهده‌ی آن احتیاج به وارد کردن رمز عبور دارید.

تاثیر نان حلال و شخصیت همسر در تربیت اسلامی

سلام

پیرو پست قبلی که مطرح کردن مشاهدات مستندم در جامعه کوچک فامیلی بود، تحیلی و بررسی ای به نظرم اومد که می نویسم.

وقتی انسان در جامعه اطراف خود چنین مشاهداتی دارد، با کمی دقت نظر به راحتی نقش نان حلال ( به نظرم نونی که با نیت قربتا الی الله کسب نشه اندازه خردلی فاصله داره با رضایت خدا حداقلا ) رو در تربیت فرزندان مشاهده می کنه. اینکه اون نون با ذکر و شکر خداوند در دهان اون فرزند گذاشته میشه و یا با ناشکری و معصیت خداوند.

در آیات و روایات هم صراحتا داریم که، نان حلال در تربیت فرزندان خیلی تاثیرگذار هست و مطمئنا نیت رضایت خداوند در کسب روزی هم، باعث برکت و تاثیرات خیلی خوب در اون خواهد شد.

در کنار رزق و روزی حلال، موضوع همسر مومن و صالح نیز هست، که در تربیت فرزندان از همان بسته شدن نتفه تاثیر گذار هست و بر همین اساس است در روایات داریم با کسی ازدواج کنید که مومن باشد و اصالت خانوادگی داشته باشد، شجاع باشد و ....

نقش این قضیه زمانی بیشتر مشخص می شود که در تاریخ معاصر می خوانید که یکی از بزرگ ترین علمای اسلام و ایران یکی از دلایل بزرگ نائل شدن به این مقام خود را این دانسته که مادرش یک بار هم بی وضو به او شیر نداده است ...

در راستای همین سخنان مشخص است که مشخصا مادر که فرد اصلی در تربیت و رشد و تعالی فرزندان است، لازم است خود از نظر معنوی و معرفتی در جایگاه بسیار خوبی قرار بگیرد و با شناخت خداوند و دین حقیقی خداوند، آن را با تمام وجود خویش به وجود خالص و فطرت پاک کودکا منتقل کند و آنها نیز بخاطر پاکی و زالال بودن خویش، به راحتی آن را خواهند پذیرفت.

انشاءالله من و شما، ما پدرمادرها با کمک یکدیگر، با آوردن نان حلال و تربیت فرزندان به شیوه اسلام وشیعه حقیقی باعث رضایت خداوند و شادی امام زمان خویش (عج) و خوش در دنیا و آخرت شویم.